Фестивали фонус

Фестивали чароғҳо як ҷашни анъанавии чинӣ аст, расму оинҳои Фестивали чароғҳо раванди тӯлонии ташаккулёбӣ доранд, ки дар урфу одатҳои қадимии мардумӣ кушодани чароғҳо барои дуо барои баракатҳо реша мегиранд.Кушодани чароғҳо барои баракат одатан дар шаби 14-уми моҳи аввал “чароғи санҷишӣ” оғоз мешавад ва дар шаби 15-уми “чароғҳо” мардум маҷбур мешаванд, ки чароғҳоро фурӯзон кунанд, ки бо номи “чароғу кӯзаҳо ирсол” низ маъруфанд, то ба худоён дуо кунанд.

Ҷорисозии фарҳанги буддоӣ дар сулолаи Ҳанҳои Шарқӣ низ дар ташаккули расму оинҳои Фестивали Фонус нақши муҳим дошт.Дар давраи Юнгпини император Мин сулолаи Ҳан, император Минг фармон дод, ки шаби 15-уми моҳи аввал дар қасрҳо ва дайрҳо бо мақсади тарғиби дини буддизм “барои нишон додани Буддо чароғҳо сӯзонанд”.Аз ин рӯ, одати фурӯзон кардани чароғҳо дар рӯзи 15-уми моҳи аввал дар Чин бо густариши нуфузи фарҳанги буддоӣ ва баъдан илова шудани фарҳанги даосӣ тадриҷан густариш ёфт.

Дар давраи сулолаҳои шимолӣ ва ҷанубӣ, таҷрибаи рӯшноӣ дар Фестивали чароғҳо маъмул шуд.Император Ву Лианг ба дини буддоӣ эътиқоди қатъӣ дошт ва қасри ӯ дар рӯзи 15-уми моҳи аввал бо чароғҳо оро дода шуда буд.Дар давраи сулолаи Тан мубодилаи фарҳангии Чин ва кишварҳои хориҷӣ наздиктар шуд, дини буддоӣ ривоҷ ёфт ва дар рӯзи 15-уми моҳи аввал “чароғи Буддо фурӯзондан” барои мансабдорон ва мардум маъмул буд, бинобар ин, чароғҳои буддоӣ дар саросари мардум паҳн шуданд.Аз замони сулолаи Танҳо ҷашнвораи чароғҳо ба як чорабинии ҳуқуқӣ табдил ёфт.Рӯзи 15-уми моҳи аввали тақвими қамарӣ ҷашни чароғҳост.

Рӯзи 15-уми моҳи аввали тақвими қамарӣ ҷашнвораи чароғҳост, ки бо номи Ҷашнвораи Шан Юан, Ҷашнвораи Фонус ва Ҷашнвораи Фонус низ маъруф аст.Моҳи аввал моҳи аввали солшумории қамарӣ буда, мардуми қадим шабро «шаб» меномиданд, аз ин рӯ рӯзи 15-уми моҳи аввалро «Иди чароғҳо» меноманд.

Бо таѓйироти љомеа ва замон, расму оинњои љашнвораи чароѓњо кайњо таѓйир ёфт, вале он то њол як љашни суннатии мардумии Чин аст.Дар шаби 15-уми моҳи аввал мардуми чинӣ як силсила фаъолиятҳои суннатии мардумӣ доранд, аз қабили тамошои чароғҳо, хӯрдани самбӯса, хӯрдани ҷашни фонус, фаҳмиши муаммоҳои фонус ва оташбозӣ.